ქიმიის ტერმინთა განმარტებითი ლექსიკონი

 

photoelectrochemistry ფოტოელექტროქიმია
A term applied to a hybrid field of chemistry employing techniques which combine photochemical and electrochemical methods for the study of the oxidation-reduction chemistry of the ground or excited states of molecules or ions. In general, it is the chemistry resulting from the interaction of light with electrochemical systems. ქიმიის ჰიბრიდულ დარგში გამოყენებული ტერმინი, რომელიც აერთიანებს ფოტოქიმიურ და ელექტროქიმიურ მეთოდებს მოლეკულების ან იონების ძირითადი ან აღგზნებული მდგომარეობის ჟანგვა-აღდგენითი პროცესების შესასწავლად. ზოგადად, ეს არის ქიმია, რომელიც წარმოიქმნება სინათლის ელექტროქიმიურ სისტემებთან ურთიერთქმედების შედეგად.
See also: photoelectrochemical cell | photogalvanic cell | photovoltaic cell | ასევე იხილეთ: ფოტოელექტროქიმიური ელემენტი | ფოტოგალვანური ელემენტი |
Source | წყარო:
PAC, 1996, 68, 2223 (Glossary of terms used in photochemistry (IUPAC Recommendations 1996)) on page 2260