ქიმიის ტერმინთა განმარტებითი ლექსიკონი

 

ceramic კერამიკა
Rigid material that consists of an infinite three-dimensional network of sintered crystalline grains comprising metals bonded to carbon, nitrogen or oxygen.

Note:

The term ceramic generally applies to any class of inorganic, non-metallic product subjected to high temperature during manufacture or use.

ხისტი მასალა, რომელიც შედგება აგლომერირებული კრისტალური მარცვლების უსასრულო სამგანზომილებიანი ქსელისაგან, რომელიც შეიცავს ნახშირბადთან, აზოტთან ან ჟანგბადთან დაკავშირებულ მეტალებს.

შენიშვნა:

ტერმინი კერამიკა ზოგადად ეხება არაორგანული, არამეტალური პროდუქტის ნებისმიერ კლასს, რომელიც წარმოების ან გამოყენების დროს მუშავდება მაღალ ტემპერატურაზე.  

Source | წყარო:
PAC, 2007, 79, 1801 (Definitions of terms relating to the structure and processing of sols, gels, networks, and inorganic-organic hybrid materials (IUPAC Recommendations 2007)) on page 1810