ქიმიის ტერმინთა განმარტებითი ლექსიკონი

 

visibility ხილვადობა
in atmospheric chemistry ატმოსფერულ ქიმიაში
Defined as the greatest distance at which a black object of suitable dimensions can be seen and recognized against the horizon sky, or, in the case of night observations, could be seen and recognized if the general illumination were raised to the normal daylight level. The criterion of recognizing the object, not just seeing the object without recognition, is used. Transmissometers, telephotometers and sun photometers are devices used to measure the degree of transmission of light. Nephelometers (integrating) are used to measure visibility by way of the light scattering from aerosols in the air mass. განიმარტება, როგორც უდიდეს მანძილზე, შესაბამისი ზომის შავი ობიექტის დანახვისა და ამოცნობის შესაძლებლობა ჰორიზონტის ცის ფონზე ან ღამის დაკვირვების შემთხვევაში, თუ ზოგადი განათება აღემატება დღის განათების ნორმალურ დონეს.

ხილვადობა გამოიყენება, როგორც ობიექტის ამოცნობის კრიტერიუმი და არა მხოლოდ ობიექტის დანახვისა ამოცნობის გარეშე.. ტრანსმისომეტრები, ტელეფოტომეტრები და მზის ფოტომეტრები არის მოწყობილობები, რომლებიც გამოიყენება სინათლის გადაცემის ხარისხის გასაზომად. ნეფელომეტრები (ინტეგრაციული) გამოიყენება ხილვადობის გასაზომად ჰაერის მასაში აეროზოლების სინათლის გაფანტვის გზით.

Source | წყარო:

PAC, 1990, 62, 2167 (Glossary of atmospheric chemistry terms (Recommendations 1990)) on page 2218