ქიმიის ტერმინთა განმარტებითი ლექსიკონი

 

selectivity (2) სელექციურობა (2)
in analysis ანალიზში
  1. (qualitative): The extent to which other substances interfere with the determination of a substance according to a given procedure.
  2. (quantitative): A term used in conjunction with another substantive (e.g. constant, coefficient, index, factor, number) for the quantitative characterization of interferences.
  1. (თვისებითი): რამდენად უშლის ხელს სხვა ნივთიერებები ნივთიერების განსაზღვრას მოცემული პროცედურის მიხედვით.
  2. (რაოდენობრივი): ტერმინი, რომელიც გამოიყენება სხვა სიდიდესთან ერთად (მაგ. მუდმივა, კოეფიციენტი, ინდექსი, ფაქტორი, რიცხვი) ცდომილების რაოდენობრივი დახასიათებისთვის.
Source | წყარო:
  1. PAC, 1983, 55, 553 (Recommendations for the usage of selective, selectivity and related terms in analytical chemistry) on page 555
  2. PAC, 1990, 62, 2167 (Glossary of atmospheric chemistry terms (Recommendations 1990)) on page 2174