ქიმიის ტერმინთა განმარტებითი ლექსიკონი

 

marker მარკერი
  1. (DNA) A fragment of known size used as reference for analytical purposes.
  2. (genetic) A gene with known phenotype and mapped position.
  3. (chromatography) A reference substance co-chromatographed with the sample to assist in identifying the components.
  1. (დნმ) ცნობილი ზომის ფრაგმენტი, რომელიც ანალიზური მიზნებისათვის გამოიყენება.
  2. (გენეტიკური) გენი ცნობილი ფენოტიპით და რუკაში მითითებული განლაგებით.
  3. (ქრომატოგრაფიული) ეტალონური ნივთიერება, რომელიც ნიმუშთან ერთად ქრომატოგრაფირდება კომპონენტების იდენტიფიცირების გასაადვილებლად.
Source | წყარო:

1.PAC, 1992, 64, 143 (Glossary for chemists of terms used in biotechnology (IUPAC Recommendations 1992)) on page 159

2.PAC, 1993, 65, 819 (Nomenclature for chromatography (IUPAC Recommendations 1993)) on page 837 Orange Book, p. 97