Any substance, other than the ion being measured, whose presence in the sample solution affects the measured emf of a cell. Interfering substances fall into two classes: ′electrode/electrochemical′ interferences and ′chemical′ interferences. Examples of the first class include:
- Those substances which give a similar response to the ion being measured and whose presence generally results in an apparent increase in the activity (or concentration) of the ion to be
determined (e.g. Na+ for the Ca2+ electrode).
- Electrolytes present at a high concentration that give rise to appreciable liquid junction potential differences or results in a significant activity coefficient decrease.
The second class of substances that should be recognized as chemical interferences includes:
- Species that interact with the ion being measured so as to decrease its activity or apparent concentration. The electrode continues to report the true activity (e.g. CN− present in the
measurement of Ag+), but a considerable gap will occur between the activity and concentration of the ions even in very dilute solutions. Under these circumstances the determination of ionic concentration may be problematic.
- Substances interacting with the membrane itself, blocking the surface or changing its chemical composition [i.e. organic solvents for the liquid or poly(vinyl chloride) (PVC) membrane electrodes] are grouped as interferences or electrode poisons.
|
ნებისმიერი ნივთიერება, გარდა განსასაზღვრავი იონისა, რომლის არსებობა ნიმუშის ხსნარში გავლენას ახდენს უჯრედის ემძ-ის გაზომვაზე. ხელისშემშლელი ნივთიერებები იყოფა ორ კლასად: „ელექტროდულ/ელექტროქიმიურ“ ინტერფერენციულ და „ქიმიურ“ ინტერფერენციულად. პირველი კლასის მაგალითებია:
- ნივთიერებები, რომლებიც იძლევიან განსასაზღვრავი იონის მსგავს პასუხს და რომელთა თანაარსებობა ზოგადად იწვევს საკვლევი იონის აქტიურობის (ან კონცენტრაციის) მნიშვნლოვან ზრდას (მაგ. Na+ Ca2+ ელექტროდისთვის).
- ელექტროლიტები წარმოდგენილია მაღალი კონცენტრაციით, რაც იწვევს თხევადი გადასვლის პოტენციალების მნიშვნელოვან განსხვავებებს ან აქტიურობის კოეფიციენტის მნიშვნელოვან შემცირებას.
მეორე კლასი, რომლებსაც მიკუთვნებიან ქიმიურ ინტერფერენციული ნივთიერებები, მოიცავს:
- ნაწილაკები, რომლებიც ურთიერთქმედებენ განსასაზღვრავ იონთან მათი აქტიურობის ან ეფექტური კონცენტრაციის შემცირებით. ელექტროდი აგრძელებს ჭეშმარიტი აქტიურობის ჩვენებას (მაგ. CN− არსებობა Ag+-ის გაზომვისას), თუმცა შეინიშნება მნიშვნელოვანი სხვაობა იონების აქტიურობასა და კონცენტრაციას შორის, თუნდაც ძალიან განზავებულ ხსნარებში. ამ პირობებში იონური კონცენტრაციის განსაზღვრა შეიძლება იყოს პრობლემური.
- ნივთიერებები, რომლებიც ურთიერთქმედებენ უშუალოდ მემბრანასთან და ბლოკავენ ზედაპირს ან ცვლიან მის ქიმიურ შემადგენლობას [მაგ.. ორგანული გამხსნელები თხევადი ან პოლი(ვინილქლორიდის) (PVC) მემბრანული ელექტროდებისთვის] მიეკუთვნებიან ინტერფერენციულ ან ელექტროდულ შხამებს.
|