ქიმიის ტერმინთა განმარტებითი ლექსიკონი

 

chromatography (2) ქრომატოგრაფია (2)
A physical method of separation in which the components to be separated are distributed between two phases, one of which is stationary (stationary phase) while the other (the mobile phase) moves in a definite direction. ნარევის დაყოფის ფიზიკური მეთოდი, რომლის დროსაც დასაყოფი კომპონენტები ნაწილდება ორ ფაზას შორის, რომელთაგან ერთი უძრავია (უძრავი ფაზა), ხოლო მეორე (მოძრავი ფაზა) გარკვეული მიმართულებით მოძრაობს.
See also: adsorption chromatography | affinity chromatography | column chromatography | displacement chromatography | elution chromatography | exclusion chromatography | frontal chromatography | gas chromatography | ion-exchange chromatography | isothermal chromatography | liquid chromatography (LC) | normal-phase chromatography | partition chromatography | ასევე იხილეთ: ადსორბციული ქრომატოგრაფია | აფინური ქრომატოგრაფია | სვეტური ქრომატოგრაფია | გამოძევებითი ქრომატოგრაფია | ქრომატოგრაფია ელუირების პრინციპით | გამოდევნითი ქრომატოგრაფია | ფრონტალური ქრომატოგრაფია | აირქრომატოგრაფია | იონ-მიმოცვლის ქრომატოგრაფია | იზოთერმული ქრომატოგრაფია | სითხური ქრომატოგრაფია | ნორმალურ-ფაზური ქრომატოგრაფია | განაწილებითი ქრომატოგრაფია |
Source | წყარო:
  1. PAC, 1993, 65, 819 (Nomenclature for chromatography (IUPAC Recommendations 1993)) on page 823
  2. Orange Book, p. 92
  3. PAC, 1990, 62, 2167 (Glossary of atmospheric chemistry terms (Recommendations 1990)) on page 2179