ქიმიის ტერმინთა განმარტებითი ლექსიკონი

 

carrier (2) მატარებელი (2)
in radioanalytical chemistry რადიოანალიზურ ქიმიაში
A substance in appreciable amount which, when associated with a tracer of a specified substance, will carry the tracer with it through a chemical or physical process, or prevent the tracer from undergoing nonspecific processes due to its low concentration. ისეთი შესამჩნევი რაოდენობით აღებული ნივთიერება, რომელიც განსაზღვრულ მგეზავ ნივთიერებას უკავშირდება, გადააქვს იგი ქიმიური ან ფიზიკური გარდაქმნისას, ან ხელს უშლის არასპეციფიკურ პროცესებში მის მონაწილეობას.
Source | წყარო:
PAC, 1994, 66, 2513 (Nomenclature for radioanalytical chemistry (IUPAC Recommendations 1994)) on page 2516