ქიმიის ტერმინთა განმარტებითი ლექსიკონი

 

carrier (1) მატარებელი (1)
A substance in appreciable amount which, when associated with a trace of a specified substance, will carry the trace with it through a chemical or physical process. ნივთიერება, რომელიც დაკავშირებულია განსაზღვრული ნივთიერების მინარევის სახით არსებულ ნივთიერებასთან, აღებული ისეთი მნიშვნელოვანი რაოდენობით, რომელიც ქიმიური ან ფიზიკური გარდაქმნის დროსაც ინარჩუნებს კვალს.
Source | წყარო:
  1. PAC, 1982, 54, 1533 (Glossary of terms used in nuclear analytical chemistry (Provisional)) on page 1537
  2. PAC, 1976, 46, 71 (Manual of Symbols and Terminology for Physicochemical Quantities and Units - Appendix II. Definitions, Terminology and Symbols in Colloid and Surface Chemistry. Part II: Heterogeneous Catalysis) on page 79
  3. ქიმიის ოთხენოვანი ქიმიური ლექსიკონი, რედ. გ. ციციშვილი, რ. ღამბაშიძე, თბ., 2004