ქიმიის ტერმინთა განმარტებითი ლექსიკონი

 

amphiphilic ამფიფილური
A term used to describe a compound containing a large organic cation or anion which possesses a long unbranched hydrocarbon chain, e.g.

CH3(CH2)nCO2M+

CH3(CH2)nN+(CH3)3X (n > 7 )

CH3(CH2)nSO3M+.

The existence of distinct polar (hydrophilic) and nonpolar (hydrophobic) regions in the molecule promotes the formation of micelles in dilute aqueous solution.

ტერმინი გამოიყენება ისეთი ნაერთის აღსაწერად, რომელიც შეიცავს დიდი ზომის ორგანულ კატიონს ან ანიონს და რომელსაც აქვს გრძელი განშტოებული ნახშირწყალბადის ჯაჭვი, მაგალითად:

CH3(CH2)nCO2M+

CH3(CH2)nN+(CH3)3X (n > 7)

CH3(CH2)nSO3M+.

მოლეკულაში განსხვავებული პოლარული (ჰიდროფილური) და არაპოლარული (ჰიდროფობური) რეგიონების არსებობა განზავებულ წყალხსნარში მიცელების წარმოქმნას უწყობს ხელს.

Source | წყარო:

PAC, 1994, 66, 1077 (Glossary of terms used in physical organic chemistry (IUPAC Recommendations 1994)) on page 1083