ქიმიის ტერმინთა განმარტებითი ლექსიკონი

 

inhibition ინჰიბირება
Also contains definition of: degree of inhibition

The decrease in rate of reaction brought about by the addition of a substance inhibitor), by virtue of its effect on the concentration of a reactant, catalyst or reaction intermediate. For example, molecular oxygen and p-benzoquinone can react as ′inhibitors′ in many reactions involving radicals as intermediates by virtue of their ability to act as scavengers toward these radicals. If the rate of a reaction in the absence of inhibitor is v0 and that in the presence of a certain amount of inhibitor is v, the degree of inhibition (i)  is given by:

რეაქციის სიჩქარის შემცირება, გამოწვეული ინჰიბიტორი ნივთიერების დამატებით, მორეაგირე ნივთიერების, კატალიზატორის ან რეაქციის ინტერმედიატის კონცენტრაციაზე მისი გავლენის გამო. მაგალითად, მოლეკულურ ჟანგბადს და პ-ბენზოქინონს რადიკალების შეკავების უნარის გამო  შეუძლია „ინჰიბიტორის” როლის შესარულება მრავალ რეაქციაში, რომელშიც ინტერმედიატების სახით მონაწილეობენ რადიკალები. თუ რეაქციის სიჩქარე ინჰიბიტორის გარეშე არის v0 და ინჰიბიტორის გარკვეული რაოდენობისას კი - v, ინჰიბირების ხარისხი (i) გამოითვლება ფორმულით:

See also: mechanism-based inhibition ასევე იხილეთ: მექანიზმზე დაფუძნებული ინჰიბირება
Source | წყარო:
  1. PAC, 1994, 66, 1077 (Glossary of terms used in physical organic chemistry (IUPAC Recommendations 1994)) on page 1125
  2. PAC, 1996, 68, 149 (A glossary of terms used in chemical kinetics, including reaction dynamics (IUPAC Recommendations 1996)) on page 169
  3. PAC, 1992, 64, 143 (Glossary for chemists of terms used in biotechnology (IUPAC Recommendations 1992)) on page 157
  4. PAC, 1993, 65, 2291 (Nomenclature of kinetic methods of analysis (IUPAC Recommendations 1993)) on page 2295