ქიმიის ტერმინთა განმარტებითი ლექსიკონი

 

thermoelectrometry თერმოელექტროქიმია
A technique in which an electrical characteristic of a substance (and/or its reaction product(s)) is measured as a function of temperature whilst the substance is subjected to a controlled temperature program. The most common measurements are of resistance, conductance or capacitance. ტექნიკა, რომელშიც ნივთიერების (და/ან მისი რეაქციის პროდუქტ(ებ)ის) ელექტრული თვისებები იზომება ტემპერატურის ფუნქციით, ხოლო ნივთიერება ექვემდებარება კონტროლირებად ტემპერატურულ პროგრამას. როგორც წესი, ძირითადად იზომება წინაღობა, გამტარობა ან ტევადობა.
Source | წყარო:
PAC, 1985, 57, 1737 (Nomenclature for thermal analysis - IV (Recommendations 1985)) on page 1740