ქიმიის ტერმინთა განმარტებითი ლექსიკონი
- ინგლისურ-ქართული
- ქართულ-ინგლისური
- ლექსიკონის შესახებ
- გამოხმაურება
| hypercoordination | ჰიპერკოორდინაცია |
| A property of main-group atoms in molecular entities to acquire coordination numbers greater than four (which would comply with the Lewis octet rule). Hypercoordination may be associated with hypervalency, but usually is referred to peculiar atomic centres in the electron-deficient species with multicentre σ-bonding, in which the bonding power of a pair of electrons is spread over more than two atoms. An example of a hypercoordinated atom is the five-coordinate carbon atom in the methanium cation, where three C–H bonds may be regarded as normal two center - two electron bonds and the bonding in the remaining CH2 fragment is governed by the three-centre, two-electron bond.
|
ძირითადი ჯგუფის ატომების თვისება მოლეკულურ ერთეულებში მიიღონ ოთხზე მეტი კოორდინაციული რიცხვი (რაც შეესაბამება ლუისის ოქტეტის წესს). ჰიპერკოორდინაცია შეიძლება ასოცირებული იყოს ჰიპერვალენტობასთან, მაგრამ, როგორც წესი, მოიხსენიება თავისებური ატომური ცენტრები ელექტრონების დეფიციტის მქონე ნაწილაკებში მულტიცენტრული σ-ბმებით. მათში ელექტრონული წყვილის შემაკავშირებელი ძალა ორზე მეტ ატომზე ვრცელდება. ჰიპერკოორდინირებული ატომის მაგალითია ნახშირბადის ხუთკოორდინაციული ატომი მეთანის კატიონში, სადაც სამი C–H ბმა შეიძლება ჩაითვალოს ნორმალურ ორცენტრიან ორელექტრონიან ბმად და დარჩენილი CH2 ფრაგმენტში ბმა რეგულირდება სამცენტრიანი ორელექტრონიანი ბმით.
|
| Source | წყარო: PAC, 1999, 71, 1919 (Glossary of terms used in theoretical organic chemistry) on page 1945 |
|
