ქიმიის ტერმინთა განმარტებითი ლექსიკონი

 

hybridization ჰიბრიდიზაცია
  1. Linear combination of atomic orbitals on an atom. Hybrid orbitals are often used in organic chemistry to describe the bonding molecules containing tetrahedral (sp3) trigonal (sp2) and digonal (sp) 

 

  1. The formation of stable duplexes of two DNA and/or RNA (complementary) strands via Watson- Crick base pairing used for locating or identifying nucleotide sequences and to establish the effective transfer of nucleic acid material to a new host.
  2. The formation of a novel diploid organism either by sexual processes or by protoplast fusion.
  1. ატომის ორბიტალების წრფივი კომბინაცია ატომში. ჰიბრიდული ორბიტალები ხშირად გამოიყენება ორგანულ ქიმიაში ტეტრაედრული (sp3) ტრიგონალური (sp2) და დიგონალური (sp) ატომების შემცველი მაკავშირებელი მოლეკულების აღსაწერად.

 

  1. ორი დნმ-ის და/ან რნმ-ის (კომპლემენტარული) ჯაჭვების სტაბილური დუპლექსების ფორმირება უოტსონ-კრიკის ფუძეების დაწყვილების გზით, რომელიც გამოიყენება ადგილმდებარეობის ან ნუკლეოტიდური თანმიმდევრობების იდენტიფიკაციისათვის და ახალ მასპინძელზე ნუკლეინის მჟავას ეფექტური გადაცემის დასადგენად.
  2. ახალი დიპლოიდური ორგანიზმის ფორმირება სქესობრივი პროცესებით ან პროტოპლასტების შერწყმით.
Source | წყარო:
  1. PAC, 1992, 64, 143 (Glossary for chemists of terms used in biotechnology (IUPAC Recommendations 1992)) on page 156
  2. PAC, 1994, 66, 1077 (Glossary of terms used in physical organic chemistry (IUPAC Recommendations 1994)) on page 1122