ქიმიის ტერმინთა განმარტებითი ლექსიკონი

 

electroactive substance ელექტროაქტიური ნაერთი
In voltammetry and related techniques, a substance that undergoes a change of oxidation state, or the breaking or formation of chemical bonds, in a charge-transfer step. If an electroactive substance B is formed, in the solution or electrode, by a chemical reaction from another substance C, the substance C should be called the precursor of B. In potentiometry with ion-selective electrodes, a material containing, or in ion-exchange equilibrium with, the sensed ion. The electroactive substance is often incorporated in an inert matrix such as poly(vinyl chloride) or silicone rubber. ვოლტამპერმეტრიასა და მონათესავე მეთოდებში, ეს არის ნივთიერება, რომელიც იცვლის დაჟანგულობის ხარისხს ან განიცდის ქიმიური ბმების გახლეჩასა ან ფორმირებას მუხტის გადაცემის ეტაპზე. თუ, ქიმიური რეაქციის შედეგად ხსნარში ან ელექტროდზე, B ელექტროქიმიური ნივთიერება წარმოიქმნა სხვა C ნივთიერებისგან, C ნივთიერებას უნდა ეწოდოს B-ს წინამორბედი. იონ-სელექციურ ელექტროდებიან პოტენციომეტრიაში ეს არის მასალა {ნივთიერება}, რომელიც შეიცავს ან იონმიმოცვლით წონასწორობაშია გაზომილ იონთან. ელექტროაქტიური ნივთიერება ხშირად ჩართულია ისეთ ინერტულ მატრიცაში, როგორიცაა პოლიმერული (მაგ., პოლივინილქლორიდის) ან სილიკონის რეზინი.
Source | წყარო:
  1. PAC, 1985, 57, 1491 (Recommended terms, symbols, and definitions for electroanalytical chemistry (Recommendations 1985)) on page 1500
  2. ოთხენოვანი ქიმიური ლექსიკონი, რედ. გ. ციციშვილი, რ. ღამბაშიძე, თბ., 2004