ქიმიის ტერმინთა განმარტებითი ლექსიკონი

 

circular dichroism (CD) წრიული დიქროიზმი
A spectroscopic method which measures the difference in absorbance of left- and right-handed circularly polarised light by a material, as a function of the wavelength. Most biological molecules, including proteins and nucleic acids, are chiral and show circular dichroism in their ultraviolet absorption bands, which may be used as an indication of secondary structure. Metal centres that are bound to such molecules, even if they have no inherent chirality, usually exhibit CD in absorption bands associated with ligand-based or ligand-metal charge-transfer transitions. სპექტროსკოპული მეთოდი, რომელიც ზომავს მასალის მიერ მარცხნივ და მარჯვნივ წრიული პოლარიზებული სინათლის შთანთქმის განსხვავებას, როგორც ტალღის სიგრძის ფუნქციას. ბიოლოგიური მოლეკულების უმეტესობა, მათ შორის ცილები და ნუკლეინის მჟავები, ქირალურია და ულტრაიისფერი შთანთქმის უბნებში წრიული დიქროიზმით ხასიათდება, რაც შეიძლება გამოყენებულ იქნეს მეორადი სტრუქტურის დასაბუთებისათვის. მეტალის ცენტრები, რომლებიც დაკავშირებულია ასეთ მოლეკულებთან, მაშინაც კი, თუ მათ არ აქვთ თანდაყოლილი ქირალობა, ჩვეულებრივ ავლენს წრიულ დიქროიზმს შთანთქმის უბნებში, რომლებიც დაკავშირებულია ლიგანდზე დაფუძნებულ ან ლიგანდ-მეტალის მუხტის გადატანის გადასვლებთან.
Source | წყარო:
PAC, 1997, 69, 1251 (Glossary of terms used in bioinorganic chemistry (IUPAC Recommendations 1997)) on page 1265