სიახლეები
ქეთევან კუპატაძე: პური, ყველი და კეთილი გული…
ერთ ძალიან კარგ ქალს ვიცნობდი. რთული, მაგრამ ლაღი ბავშვობა ჰქონდა. რთული იყო-მეთქი, ვწერდი, რადგან ომის პერიოდის ბავშვი იყო და მთელი მისი ავბედობა თავად გამოცადა. ლაღი კიდევ იმიტომ, რომ ბუნებაში, სიმწვანეში, სუფთა ეკოლოგიურ გარემოში იზრდებოდა. სუფთა წყალი და ჰაერი ჰქონდა. მაშინდელ ბავშვებს არც გაჯეტები, არც ინტერნეტი და არც ვირტუალური გაკვეთილები არ უღლიდათ თვალებს.ერთხელ ეს ქალი, უფრო სწორად მაშინ პატარა გოგო, დეიდას ესტუმრა თბილისში. აქ კი ტალონით ხელში პურზე გაგზავნეს. ომის შემდგომი შიმშილი იდგა. გოგოც ისეთი გამხდარი ყოფილა, ბანაობისას საკუთარი ნეკნების თვლით ირთობდა თურმე თავს. ტალონით ერთი „ბუხანკა“ და პატარა ნაჭერი მოსვლია. ეს ნაჭერი გადაღლილს სადღაც დავარდნია და დეიდასთვის ეს ამბავი გულწრფელად მოუყოლია. დეიდას ქმარს არ დაუჯერებია, შეჭამე ნამდვილადო და იმ დღეს პურის გარეშე დაუტოვებიათ…
სტატია სრულად იხილეთ ინტერნეტგაზეთ mastsavlebeli.ge-ზე
გამოქვეყნებულია: 14-08-2021
